“De BaMi is verslavend. Dat heb ik wel gemerkt ja. Ik begon als schrijver, nam na een paar jaar een deel van de eindredactie op me en mocht weer wat later als hoofdredacteur de inhoud van het magazine bepalen. Ondertussen bleef ik voor het blad schrijven. Je raakt er aan verslingerd. Ergens ook wel logisch. Want als je elk kwartaal opnieuw ziet wat het resultaat is van alle inspanning van de twintigkoppige redactie, wil je gelijk door met de volgende editie. Het is een roes en die wordt niet minder als je keer op keer, gezeten aan de keukentafel van een van je dorpsgenoten, wordt ondergedompeld in verrassende verhalen.”